Lin wordt zes en ik heb geen zin in haar verjaardag
Lin wordt binnenkort zes, maar is in haar doen en laten nog een echte dreumes. Ze wordt zes, maar eigenlijk is ze maximaal 15 maanden...althans als je de grafieken en onderzoeken mag geloven. Het voelt ook niet zo. Ja ze is behoorlijk gegroeid het afgelopen jaar en zit nu met haar lengte keurig op het gemiddelde. Ze is ook in haar gezicht aan het veranderen, het lieve babyachtige is er nu echt wel af.
Je zou haar toch geen zes geven. Ze zit nog in een buggy als we gaan winkelen en als ze dat niet zit, ligt ze languit in het gangpad. Ze drinkt nog melk uit een babyfles omdat ze anders niet genoeg vocht op een dag binnenkrijgt. Ze kan niet praten, maar het volume van haar kreten neemt wel elk jaar toe. Toch wordt ze over 2 weken zes en heb ik geen zin in haar verjaardag. Haar verjaardag voelt elk jaar weer als een soort van markering van dat ze anders is. Toen ze vier werd was dat helemaal duidelijk, waar de verjaardag van andere vierjarigen in het teken van het naar school gaan staat, ging die van haar voorbij zonder dat er iets veranderde.
Als familie en vrienden vragen wat ze voor haar verjaardag wil, antwoord ik al vier jaar hetzelfde: boekjes met geluid, spullen voor in bad of kleding. Haar liefste speelgoed is al vijf jaar hetzelfde: een stukje touw. Haar favoriete bezigheid met een ander is ook al jaren hetzelfde: bellenblazen en ja daar heb ik meer dan genoeg van in huis.
Zo'n verjaardagsfeest drukt me meer dan anders met de neus op de feiten, alle kinderen van familie en vrienden groeien net als Lin steeds groter. Maar waar je bij hun de ontwikkeling in hetzelfde tempo mee ziet groeien, valt het tempo van Lins ontwikkeling steeds meer op. Haar nichtje dat twee jaar geleden geboren werd, is in haar ontwikkeling Lin inmiddels ver voorbij. Meestal zie ik dat niet zo, is het gewoon mijn lieve nichtje. Maar tijdens Lins verjaardag lijkt dat ineens uitvergroot. Alsof op die dag, dat alles in het teken staat van Lin die weer een jaar ouder geworden is, ineens extra opvalt wat ik anders niet zie. Dus nee ik sla die dag liever over en kijk de dag daarna weer naar mijn lieve kleine meisje dat ons elke dag weer laat zien hoe bijzonder het is om samen met haar op te mogen groeien.
Nawoord: Meestal ben ik niet zo van de toevoegingen aan het eind van een blog, maar in dit geval maak ik een uitzondering ;-) Ik met opzet even gewacht met het plaatsen van dit blog. Omdat ik ook wel wist, dat ze natuurlijk een super leuke verjaardag ging krijgen en dat klopte. Lin heeft heel veel lol van de mooie cadeaus die ze gehad heeft en de extra aandacht van haar oma's, ooms, tantes en nichtjes. Omdat ik weet dat zij meelezen, wilde ik niet vooraf hun feestje met Lin kleuren met mijn gevoelens.