Oeps alweer vergeten Lin haar mond mee te geven

Gepubliceerd op

Nou ja, zo zei de juf het natuurlijk niet. Maar daar kwam het wel op neer. Doordat Lin uitsluitend kan communiceren met foto picto's, is haar map voor ons feitelijk haar mond. Zo kan ze ons vertellen dat ze niet haar avondeten, maar haar toetje wil. Of dat ze met de bellenblaas wil spelen en zich niet af laat schepen door een boekje. 

Zonder haar map kan ze dat niet en dan communiceert ze bijna niet. Dan gaat ze in de buurt van toetje staan, maar als ik dan niet direct reageer gaat ze wat anders doen. Ze zal het dan hooguit nog een keer proberen, door me aan de hand mee te nemen naar waar het ongeveer staat. Het nadeel is dat haar toetje op dezelfde plek staat als haar avondeten, haar melk en haar sap. Het kan dus zomaar gebeuren dat ik niet in 1 keer goed gok en dan haakt ze ook af. Dan loopt ze weg en dan hoeft het niet meer. Maar pak ik op zo'n moment haar map erbij, dan wijst ze keurig aan wat ze hebben wil.  Tegenwoordig reageert ze zelfs op het zinnetje "Vertel maar Lin". Dan loopt ze zelf naar haar map, bladert naar de juiste pagina en wijst aan wat ze wil. En omdat ze zo gewend is om met haar map te communiceren, sleept ze 'm ook overal met zich mee. 

Op school is haar map een "verplichting voor de juf". Ze moeten daar iets mee en dat voelt verre van natuurlijk. De map wordt er gelukkig steeds vaker in de les bijgepakt, maar zelfs na een half jaar moest de juf nog zoeken op welke pagina het plaatje van "brood eten" staat. Lin communiceert wel op school met haar map, maar alleen op momenten dat de juf er tijd voor heeft en niet als het haar uitkomt. Ze loopt op school dan ook niet zo met haar map te slepen, soms ook gewoon omdat hij buiten haar bereik ligt. Het is dan ook niet zo gek dat de juf op school zich niet realiseert hoe belangrijk het is dat Lin altijd kan communiceren. Als iets gezien wordt als een verplichting en niet als een hulpmiddel.

Dan kan het dus zomaar gebeuren dat ze vergeten haar picto map mee naar huis te geven. Dat is niet alleen jammer voor Lin, maar ook voor ons, want wij genieten er zo van dat we met haar kunnen communiceren. 

 

 Nooit een blog missen, volg me op facebook!