Een extra knuffel, voor mama
Ik geef Lin nog maar een extra knuffel, niet voor haar, maar omdat ik 'm nodig heb. En Lin is Lin, die slaat haar armpjes stevig om mijn nek: kom maar mama, ik hou je wel vast!
Ik zeg gekscherend tegen haar papa dat hij z'n nieuwe dure speakers mag kopen als Lin groot is en het huis uit is. Maar Lin gaat nooit het huis uit, werpt hij tegen. Het is waar, als Lin ooit het huis uit gaat, is het niet omdat zij dat wil, maar omdat wij de zorg niet meer kunnen dragen. Iets waar we nu liever nog niet bij stil staan.
We hebben geleerd om in het nu te leven en vooral niet te ver vooruit te kijken. Lopen zou ingewikkeld worden, zei de fysiotherapeute toen Lin bijna twee jaar oud was. Een jaar later liep ze. Praten gaat ze vast vroeg doen, zei ik toen Lin wel enorm brabbelde, maar nog steeds niet om wilde rollen. Helaas praten doet ze nog altijd niet. Wanneer denkt u met een zindelijkheidstraining te starten, vroeg de mevrouw van de luiervergoeding. Voorlopig niet, was mijn antwoord, maar het zou natuurlijk wel heel fijn zijn als ze ooit zindelijk wordt. Zelfstandig aan- en uitkleden, tandenpoetsen, jezelf kunnen afdrogen en fietsen en zwemmen. Allemaal van die doelen waarvan ik echt niet kan zeggen of Lin het ooit gaat leren.
In het nu leven levert ook veel mooie momenten op: de eerste keer dat ze haar lepel goed in haar mond stopte, zonder 'm eerst een keer ondersteboven te houden waardoor hij altijd leeg in haar mond aankwam. De eerste keer dat ze zelf haar jas uittrok, nadat ik haar rits had losgemaakt. De eerste keer dat ze een kusje aan haar papa gaf. Allemaal van die momenten die me nog heel lang bijblijven.
Maar soms kijken we onbedoeld wat verder vooruit. Zoals laatst toen ik lunchte bij een zaakje dat gerund werd door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt (zoals dat zo mooi heet) en ik me realiseerde dat Lin, hoe goed ze zich ook nog gaat ontwikkelen, nooit op zo'n plek zal werken; überhaupt waarschijnlijk nooit zal werken.
Dan geef ik Lin nog maar even een extra knuffel en geniet ik van haar armpjes om mijn nek.