Voor alle Lins
Ik had me voorgenomen om geen corona-gerelateerd-blog te plaatsen zolang het virus nog in volle hevigheid om zich heen grijpt. Tot ik afgelopen woensdag het artikel "als alle IC bedden bezet zijn, wie wordt er dan niet meer opgenomen" las. Ik had beter moeten weten en het artikel over moeten slaan, want natuurlijk had ik het kunnen bedenken. Er bestaat een lijst met criteria waaraan iemand moet voldoen om niet opgenomen te worden, waaronder mensen die 24 uurs zorg en nabijheid nodig hebben. Daarbij gaat het om ouderen, die in een verpleeghuis liggen, of mensen die al langere tijd ernstig ziek zijn, maar ook mensen met een ernstige verstandelijke en/of lichamelijke beperking vallen onder die categorie. Mensen als Lin, die hun hele leven lang altijd afhankelijk zijn van anderen.
Nu is de kans dat Lin ernstig ziek wordt van dit virus heel klein, dat weet ik. Maar er wonen in Nederland ook honderden volwassen Lins, die wel heel ziek kunnen worden. En het punt waarop de maximale IC capaciteit bereikt is, komt met rasse schreden dichterbij. Al voor het uitbreken van COVID-19 lag het draaiboek pandemie klaar, met de overbiddelijke categorie indeling en dat is logisch. Je wil artsen beschermen voor onmogelijke keuzes, zij moeten hun werk kunnen doen zonder zich schuldig te voelen over wie ze wel en wie ze niet kunnen helpen. Daar helpt zo'n lijst bij. Het moet willekeur voorkomen. Rationeel kan ik het allemaal beredeneren.
Maar wij hebben een Lin en kennen een heleboek andere Lins. Mensen die op hun manier van het leven genieten, die iets toevoegen aan het leven van de mensen om hun heen. Die lachen, die genieten, die boos worden, die huilen net als iedereen. Die misschien nog wel meer dan anderen de kleine dingen van het leven waarderen. Mensen die nog vele jaren voor zich hebben, weliswaar volledig afhankelijk van zorg, maar daarom niet minder waardevol. En voor hen is straks geen plek, zij zijn bij voorbaat kansloos als ze door dit virus ernstig ziek worden. Dat voelt zo niet goed! Het liefst zou ik er helemaal niet aan denken, maar als ik dan op het journaal hoor hoe hard de IC's vollopen, dan maakt mijn hoofd weer een linkje naar dat artikel en moet ik even heel erg slikken.
Ik hoop dat het niet zo ver komt en het tij snel keert.